Putem e-maila nam je postavljano pitanje u vezi sa obustavom postupka kad je izvršenje određeno na celokupnoj imovini. Izvršitelj je obustavio postupak jer nije postavljen zahtev da se umesto plenidbe novčanih sredstava odredi javna prodaja nepokretnosti.
Kako je izvršenje određeno na celokupnoj imovini izvršnog dužnika to nije bilo mesta primeni člana 305. Zakona o izvršenju i obezbeđenju. Navedena zakonska odredba odnosi se na sprovođenje izvršenja na novčanim sredstvima izvršnog dužnika, a u konkretnom slučaju je izvršenje određeno na celokupnoj imovini izvršnog dužnika. U toj situaciji, a imajući u vidu sadržinu odredbe člana 57. Zakona o izvršenju i obezbeđenju nije postojala obaveza izvršnog poverioca da se posebno izjašnjava o promeni predmeta i sredstva izvršenja.
S obzirom da je u konkretnoj situaciji javni izvršitelj ovlašćen da odredi zaključkom sprovođenje izvršenja na određenim predmetima i sredstvima izvršenja bez posebnog pozivanja izvršnog poverioca jer je samo izvršenje određeno na celokupnoj imovini izvršnog dužnika. Kako se navedena odredba člana 305. Zakona o izvršenju i obezbeđenju isključivo odnosi na sprovođenje izvršenja na novčanim sredstvima izvršnog dužnika, to u konkretnom slučaju nije bilo mesta primeni navedene zakonske odredbe, pa i nije pravilno obustavljen postupak u navedenom predmetu.
I ne samo to, već je izvršitelj bio dužan da sam identifikuje nepokretnosti koje mogu da se plene. Naime, prema članu 60. Zakona o izvršenju i obezbeđenju, izvršni poverilac koji zahteva izvršenje radi namirenja novčanog potraživanja, kao što je konkretno slučaj, nije dužan da u predlogu za izvršenje naznači sredstvo i predmet izvršenja (izvršenje na celokupnoj imovini izvršnog dužnika) i u tom slučaju u rešenju o izvršenju ne navode se sredstvo i predmet izvršenja, već se izvršenje određuje na celokupnoj imovini izvršnog dužnika. Pored toga, čl. 58. istog Zakona, javni izvršitelj je ovlašćen i dužan da zaključkom promeni sredstvo i predmet izvršenja ako namirenje nije moguće iz sredstava i predmeta izvršenja koji su već određeni, dok čl. 66. stav 2. propisuje ako izvršni poverilac u predlogu za izvršenje nije naznačio sredstvo i predmet izvršenja javni izvršitelj, bez predloga izvršnog poverioca donosi zaključak kojim posle identifikovane imovine izvršnog dužnika određuje sredstvo i predmet izvršenja.
Iz navedenih odredbi proizlazi obaveza javnog izvršitelja da po službenoj dužnosti identifikuje imovinu izvršnog dužnika, u slučaju kada je određeno izvršenje na celokupnoj imovini izvršnog dužnika, kao što je konkretno slučaj. Potom se nepokretnost može dati na javnu prodaju.
